Punk Rockowy Kibuc

Oldmanabergoldman

AGAINST ME! (USA)

Jedyny koncert w Polsce w ramach trasy "New Wave"!

goście specjalni:
STERIOGRAM (Nowa Zelandia)
FUTURE OF THE LEFT (Wlk. Brytania)

14.10. niedziela

klub "Punkt", ul. Koszykowa 55, Warszawa

start 20.00 (wejście od 19.00)

bilety : 35 zł przedsprzedaż, 40 zł w dniu koncertu

przedsprzedaż:
shortcut.pl
ticketpro.pl
eventime.pl
ticketonline.pl

AGAINST ME!

Tom Gabel – śpiew, gitara
Warren Oakes – perkusja
James Bowman – gitara
Andrew Seward – bas

Tom Gabel zaczął muzyczną karierę dziesięć lat temu. Miał wtedy 17 lat i występował jako Against Me! solo, z gitarą akustyczną. Buntownicze pieśni rozbrzmiewały w pralniach i innych lokalach, które tylko chciały go ugościć...
Przewijamy do dnia dzisiejszego. Gabel wciąż głośno agituje, tym razem jednak z dodatkiem optymizmu służącego dobrej sprawie. W ciągu ostatnich pięciu lat ochrypły śpiew wokalisty-gitarzysty stał się elementem większej całości. U jego boku pojawiła się mocna i niegłupia trójka muzyków (Andrew Seward – bas, Warren Oakes – perkusja i James Bowman – gitara). Panowie wciąż działają pod szyldem Against Me! i produkują charakterystyczną, nie dającą się zaklasyfikować mieszankę punka, rocka czy nawet folku... Zjeździli 50 stanów USA, a także cały świat – od Islandii po Australię. Wykuli żelazną więź z rosnącymi rzeszami fanów.
Zespół z Gainesville na Florydzie debiutuje w barwach dużej wytwórni – Sire Records – płytą „New Wave”. Wcześniej opublikował trzy udane albumy niezależne: „Reinventing Axl Rose” (No Idea, 2002), „As The Eternal Cowboy” (Fat Wreck Chords, 2003) oraz „Searching For A Former Clarity” (Fat Wreck Chords 2005). Ten ostatni dotarł na 9. pozycję notowania Niezależnych Płyt „Billboardu” i zawierał przebój „Don’t Lose Touch”.
Słowo „Fala” w tytule nowej płyty nie jest przypadkowe. „Czuliśmy, że to deklaracja naszej misji, nasz manifest” – mówi Gabel. „Zamiast siedzieć i narzekać, że nie ma już dobrej muzyki, trzeba zebrać energię i wziąć sprawy we własne ręce. Zostać taką kapelą, jaką chce się usłyszeć. ‘Fala’ ma tu znaczenie dosłowne, jest czymś co przychodzi i zmywa miernotę... Po co zezwalać komuś innemu na najgłośniejszą wypowiedź?” – pyta muzyk, którego dzieło wyklucza takie przyzwolenie.
Materiał zaczyna się dwoma potężnymi, gniewnymi uderzeniami. „New Wave” i „Up The Cuts” to motoryczne, chwytliwe kawałki, kipiące energią. Chwilami słychać w nich błaganie o zmiany – chwilami żądanie. Temat powraca na płycie, zarówno w wymiarze osobistym, jak artystycznym. Szczególnie wyraźnie słychać go w „Piss And Vinegar” , gdzie Gabel wrzeszczy do szarych mas: „Powiedz tylko, że myślisz!”.
Dla zespołu wyznającego zasadę „zrób to sam”, kontrakt z dużą wytwórnią płytową oznacza zmianę podejścia. Choćby taką, że Against Me! po raz pierwszy zatrudnili pełnowymiarowego producenta. Nie rozmieniali się przy tym na drobne – został nim ktoś z alternatywno-rockowej ekstraklasy, Butch Vig (Nirvana, Smashing Pumpkins, Sonic Youth, Garbage).
Gdy firma przygotowywała listę potencjalnych kandydatów, Gabel i koledzy mieli obawy, że wielkie nazwiska „będą miały w dupie nasz zespół” – wspomina lider ze śmiechem. Przyznaje, że zaproponowano kilku megaproducentów. „Między innymi Butcha. Jestem fanem mnóstwa nagranych przez niego płyt, z najróżniejszych gatunków. Podoba mi się fakt, że większość z nich ma doskonałe brzmienie, a przy tym nie traci prawdziwości. Nie brzmią, jakby wypreparowano z nich życie”.
Vig polubił nieznany zespół, gdy tylko zobaczył go na żywo: „Powalił mnie sposób, w jaki grali, niezwykła intensywność, a także reakcja widzów” – wspomina producent. „Po tym, jak publiczność śpiewa wszystkie teksty, od razu widać emocjonalny kontakt z fanami”. Weteran cieszył się na współpracę z zespołem, który nie obawia poruszać się żadnych tematów. „Jedną z odświeżających spraw, jakie odkryłem w ich twórczości, są teksty Toma. Widać, że czegoś dotyczą, a przy tym nie są kaznodziejskie. Jego słowa sprawiają, że zaczynasz myśleć o tym, co się dzieje. Teksty są złożone i wypełnione treścią. To nie kawałki pop, "dają czadu”.
Doskonałym przykładem jest pierwszy singel, „Thrash Unreal (Bah Bah)”. Rzecz w stylu wczesnego Toma Waitsa czy Bruce’a Springsteena, ze zrozumieniem odnotowująca żywot wypalonej mieszkanki uniwersyteckiego miasta. Ponad 40-letniej kobiety, która mówi, że nie ma do nikogo żalu, w rytm wyzywająco optymistycznego refrenu...
Basista, Seward, który dołączył do Against Me! w 2002 roku, twierdzi że kolejny krok w karierze grupy to „Nie nowa przygoda, lecz przedłużenie starej. Zawsze chcieliśmy to zrobić, przejście do dużej wytwórni jest naszą decyzją. Ale nie będę ściemniał: byłem kompletnie przerażony. Bałem się, że popełnimy pomyłkę nowicjuszy, pojedziemy do jakiegoś wypasionego studia w Hollywood a płyta będzie brzmiała jak...” – ucina ze śmiechem. Nie doszło do tego. Seward jest dumny z najnowszego dokonania swojej grupy, deklaruje: „Tom napisał najlepszy jak dotąd zbiór piosenek. Wszystko jest w nich dopasowane, wszystko czemuś służy. Nie ma zawracania głowy, wypełniaczy”.
By całkowicie skupić się na pisaniu materiału, za każdym razem gdy zespół nie był w trasie, Gabel zaszywał się w motelu w Gainesville. Podobnie jak na poprzednich płytach Against Me!, tematem „New Wave” jest luzactwo typowe dla 27-letniego Amerykanina na rozstajach. Płyta miała być odpowiedzią na „skupiony na sobie, mroczny i klimatyczny” album „Searching For A Former Clarity”. 10 utworów na 34-minutowym CD opowiada o miłości, pożądaniu, wojnie, osobistej uczciwości oraz używkach, z domieszką czegoś, co Vig nazywa „intensywnym, lecz pozytywnym podtekstem”.
Nowi fani, przyciągnięci telewizyjnym wykonaniem „From Her Lips To God’s Ears (The Energizer)”, w którego refrenie padło płaczliwe hasło „Condoleeza, co teraz zrobimy?”, na nowej płycie znajdą jeszcze więcej kontrowersyjnych tematów. Tom, dzieciak z wojskowej rodziny (do momentu rozwodu rodziców, gdy miał 12 lat), po raz kolejny wyskakuje z dwoma wrzaskliwymi numerami o wojnie i narodowej tożsamości.
„White People For Peace” opowiada o zaszczycie, ale i bezsensie protestowania przeciw wojnie. „Americans Abroad” dotyczy z kolei chciwych korporacji. Numer napędzany jest wściekłą perkusją Oakesa i złowieszczymi tremolami gitary Bowmana. Kończy się złowieszczą refleksją, że może wszyscy jesteśmy za opisaną sytuację odpowiedzialni – włącznie z zespołem...
„Nie jestem osobą, która zna odpowiedzi” – mówi Gabel, który w wieku nastoletnim wydawał fanzin o tytule „Mizantrop”. „Często natomiast czuję, że szukam w świecie swojej tożsamości. Próbuję zrozumieć, gdzie jest moje miejsce”.
Uważne spojrzenie i zmęczenie światem... Nigdy naiwne – zawsze idealistyczne. Against Me! pod wieloma względami przypomina punkrockowe wcielenie postaci szeregowca Jokera, granego przez Matthew Modine w filmie „Full Metal Jacket” Stanleya Kubricka. Muzycy pokazują nam pacyfę w wirze pogo... I nie ma dla nich lepszego miejsca.

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]